Jacinta Passos ( B' μέρος )

Γυναίκα,Ποιήτρια, αρθογράφος,ακτιβίστρια, φεμινίστρια και αριστερή,εξαθλιωμένη,τρελή.Ενα απο τα προπύργια του εικοστού αιώνα στην ποίηση.Πολλά ηταν τα στίγματα που ταλαιπώρησαν την Jacinta Passos.Πιστή μέχρι τέλος σε αυτόν το δρόμο που επέλεξε,πιστή στις ιδέες και αξίες της.Κόντρα στο χρόνο δεν σταμάτησε να σοκάρει τους πάντες.Μια ζωή γεμάτη συγκρούσεις που δεν επιδίωκε να τις αποφύγει,αντιθέτως τις επιζητούσε.Κατέβαλε μεγάλο τίμημα για τις επιλογές της αλλά ποτέ δεν παρουσιάστηκε ως θύμα.Στυλό και δόρυ στο χέρι,σιδερένια ασπίδα στο στήθος , πολεμίστρια αγωνίστηκε κόντρα πολλών ακόμη και ενάντια σε ένα τμήμα του εαυτού της.
Μετά το 1939 με το ξέσπασμα του Β΄Παγκοσμίου πολέμου ασχολήθηκε και με την πολιτική για την παγκόσμια ειρήνη και το τερματισμό της δικτατοριάς .Το δεύτερο βιβλίο της ( Τραγούδι της Αναχώρησης, Sao Paulo , εκδόσεις Gaveta ) που περιέχει 18 ποιήματα έλαβε τις εξαιρετικές κριτικές απο διανοούμενους της εποχής όπως: Aníbal Machado, Antonio Candido, Gabriela Mistral, José Geraldo Vieira, Mário de Andrade, Roger Bastide e Sérgio Milliet.
Για ένα διάστημα έζησε σε συνθήκες ακραίας φτώχιας στην Petrolina ( Pernambuco), αφού διεγνώσθη  οτι έπασχε απο παρανοική σχιζοφρένεια,και το 1962 πήγε στο Aracaju ( Sergipe ).
Εκεί ζούσε μόνη της εξαθλιωμένη σ΄ενα ξύλινο παράπηγμα μέσα σε ένα ψαροχώρι που βρίσκεται απέναντι από την πόλη γράφοντας ασταμάτητα καθ'όλη τη διάρκεια της νύχτας ποιήματα και πολιτικά κείμενα τα οποία η ίδια μοίραζε στους δρόμους την ημέρα.
Επιβίωσε μόνη της στην διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας και ανέπτυξε έντονη δράση.
Κατέληξε σε ενα σανατόριο αφού συνελήφθη γράφοντας συνθήματα κατα της δικτατορίας στους τοιχους.
Εξέδωσε 4 βιβλία: Ποιήματα μας ( 1942 ) , τραγούδι της φυγής ( 1945 ) , Πολιτικές Ποιήματα ( 1951 ) και η στήλη ( 1957 ) - όλα σε μικρές εκδόσεις .